Telkens ben ik weer onder de indruk van de zee. Golven die bulderend stuk slaan in de branding trekken mijn aandacht.

Hoe langer de aanloop, hoe mooier de golf! Ik kan uren lopen langs het strand, geboeid door de schoonheid van de zee, de branding, het licht, de kleuren en de vogels die er foerageren.

In de vakantie zwem ik weer in de zee. Nou ja zwemmen…, ik speel in de zee 😉 Speel ik met de golven? De golven spelen meer met mij. Ik loop een eindje de zee in, het wordt niet snel dieper. Toch overvalt me een gevoel van kleinheid wanneer ik een aantal meters van de vloedlijn ben.

Op het strand liep ik nog stoer te beweren dat ik wel naar Engeland wilde zwemmen. Weliswaar niet heel logisch vanaf een Waddeneiland, wel geeft het aan hoezeer de zee trekt.
Eenmaal in de zee voel ik me klein en nietig. En ik laat me mee drijven op de golven. Dan is daar zo’n golf die over me heen slaat, pff kopje onder. Even dat gevoel: waar is de bodem! Ik ga staan en o ja, ik stond slechts tot m’n knieën in het water. Kom maar op met de volgende golf! Heerlijk!

Thuis denk ik aan het meebewegen op de golven. Op de golven in de zee, op de golven van emoties.
Emoties die mij zo kunnen overvallen, mijn cliënten bezig houden, en die jou misschien wel verrassen. Wat een energie zit hier in! En het kan voelen alsof je er kopje onder in gaat. Maar ook een emotiegolf heeft een hoogste top en zwakt weer af. Een emotie komt en een emotie gaat.

Wist je trouwens dat je emoties je willen helpen om in beweging te komen? Je emotiegolf heeft iets te vertellen. Emoties vertellen je waar je behoefte aan hebt. Zo zetten ze je in beweging richting een doel. Hoe harder je vecht tegen je emoties, hoe vermoeider je wordt.

Het is fijn als je in de golven ook op adem kunt komen op een veilige plek. Een plek waar je vaste grond onder de voeten voelt. Waar ruimte is voor je gedachten, wat er gebeurt in je lichaam en de beelden die er kunnen zijn wanneer je lijkt te verdrinken in de golven. Mensen in je omgeving, of een psychosociaal therapeut kunnen je daarbij helpen. Om zo te leren surfen op de golven van je emoties.

Als kind groeide ik op in het westen van het land. We gingen vaak naar zee, bij Meijendel of Wassenaarse Slag. Eindeloos spelen met het zand en in de zee. Hooguit tot je navel, niet dieper gaan hoor! Toen was dat niet altijd een even gewaardeerd advies… Op het eiland horen we dit jaar het advies van de eilanders zelf: ga niet dieper dan je knieën. En zij kennen het gevaar van de zee. Nu ben ik blij met het ontzag wat ik van jongsaf heb mee gekregen. Ontzag voor de golven, ontzag voor de zee, ontzag voor de Schepper van de zee!

Ik kijk er naar uit weer naar het strand te gaan, heerlijk spelen in de golven.