Ik kom maar traag op gang dit jaar…
Ze zegt het wat beschaamd en verontschuldigend, alsof dit niet is wat ze zou willen zeggen.
En alsof ze verwacht dat ik een ander verhaal van haar zou willen horen.

Traag. Welke associatie heb jij bij dit woord?

Voor veel mensen klinkt het als een niet fijn woord. Langzaam, sloom, lui, passief, moeilijk, stilstaand, zoekend…

Het woord traag lijkt niet zo te passen in onze gehaaste maatschappij.
Op zij, op zij, op zij, wij hebben ongelooflijk veel haast.
En het vrolijke muziekje maakt dat ik weer doorga!

Maar nu ik mijmerend naar buiten kijk realiseer ik me dat traag misschien wel past bij deze tijd van het jaar. De natuur lijkt traag, lijkt tot stilstand gekomen. De bomen zijn net zo kaal en grauw als gister. En eergister. En de dagen daarvoor. Gaat hierin ooit weer wat veranderen?
Ja, ik weet dat deze tijd van rust nodig is voor de natuur, al zie ik het niet en voelt het ook niet zo.
Het is nodig deze trage tijd. En als ik goed kijk dan zie ik een klein begin van groei en bloei.

Enkele dagen later ben ik verrast het woord traag te lezen in een brief in de bijbel.
Jakobus schrijft in deze brief dat ieder mens zich moet haasten om te luisteren, maar traag zijn om te spreken…. Wat is traag hier een mooi woord, het is fijn als er geluisterd wordt zonder dat er meteen gesproken wordt. Ja wat is het mooi als er mensen luisteren, dat God luistert.
Als er ruimte is om te groeien wat in je geplant is.

Ik kom maar traag op gang dit jaar…
Ik herken het soms traag op gang komen. Aan het begin van een jaar, een maand, een dag. Er is kracht nodig om weer in beweging te komen.
Een stimulans van een ander kan mij helpen, en ik moet mezelf krachtig aanpakken.
Een andere keer is de traagheid nodig. Een grassprietje help je immers ook niet te groeien door er aan te trekken. Wel is een goede verzorging helpend.

Ik kom maar traag op gang dit jaar…
Ik gun haar ruimte voor haar trage start en voor haar trage vragen. De vragen die haar bezighouden, waar niet direct een antwoord op is. Vragen die gaan over verlangen en verlies, over keuzes en afscheid, over relaties met mensen, met God.
We gaan in gesprek over haar levensvragen. En hier nemen we de tijd voor. Het voelt traag en ook waardevol, vertrouwend dat de weg duidelijk zal worden stap-voor-stap. Geen snelle actie, maar een stilstaan dat zorgt voor stevige groei.

Hoopvol kijken we uit naar wat er groeit en gaat bloeien!