3 april 2020
Pfff… wat zet ik nou op dat kaartje?
Een passende bijbeltekst?
Of gewoon: ik denk aan je?
Het leven staat op zijn kop als jouw leven – of dat van iemand uit je omgeving – geraakt wordt door kanker. Ziekenhuisafspraken, wachten, spanning en onzekerheid, maanden tussen hoop en vrees. Een tijd met lichamelijke klachten door de (behandeling van) de ziekte. Pittig als jezelf kanker krijgt of iemand waar je van houdt. Je relatie kan zich verdiepen, maar het heeft hoe dan ook impact op jou en je partner. Ook in andere relaties en in de kerkelijke gemeente raakt het als er weer iemand kanker heeft. Wat een emotionele achtbaan kan er zijn met teleurstelling, angst, boosheid en verdriet. Je kunt je erg eenzaam voelen, ondanks de liefdevolle betrokkenheid en (praktische) zorg van veel mensen. Er is altijd verlies. Het leven is niet meer zoals het was.
Stilletjes kunnen vragen naar boven komen. Vragen over het leven, vragen over de God van het leven. Vragen naar God, ziet Hij de worsteling wel? Hoe moet ik dit rijmen met Zijn liefde? Woorden om te bidden kunnen schaars worden. Hoewel het lastig kan zijn om hierover te praten is het belangrijk om je zorgen te delen met mensen die je vertrouwt. Mensen die luisteren, die er in stilte kunnen zijn, die voor je bidden, zijn een geschenk uit de hemel. Deel je vragen, vreugde en verdriet. Op veel vragen krijg je wellicht geen antwoord. God bewaart ons niet voor het lijden, maar wel in het lijden. Hij kent jou, en ziet ook al je verdriet, gemis en pijn.
Ik ga toch m’n kaartje maar eens schrijven. En jij?
Ik schreef deze column voor de kerkbode 2020-07 van de Hervormde Gemeente Barneveld.
[Foto Freddy Castro, Unsplash]
