‘We hebben een Bouwina’tje gedaan.’ Ik geloof m’n oren niet en reageer vol verbazing naar mijn cliënten! ‘Wat zeg je, wat hebben jullie gedaan?’
Ja, ze hadden een ‘Bouwina’tje’ gedaan en ze legt lachend uit wat ze hiermee bedoelen. Ze hadden een wandeling gemaakt, fijn dat dit weer kan na haar enkelblessure. Ze ging er helemaal voor, geen routeverkorter, maar doorlopen! Op een kruispunt stelt hij voor een ‘Bouwina’tje’ te doen, even stil staan bij wat je voelt en wilt. En ja, toen werd het toch de kortere wandeling… Dit was een nieuwe ervaring voor haar, stilstaan i.p.v. doorgaan, luisteren naar je lichaam en voelen wat er nodig is.
In eerdere gesprekken hadden we gesproken over het belang van stilstaan bij beschadigd vertrouwen. Wat betekent het voor jou, voor de ander? Wat ervaar je nu aan pijn, verdriet, boosheid. En wat heb je nodig van de ander, van jezelf? Hierbij stilstaan is niet fijn, je ervaart dan wat er is. Het lijkt makkelijker om door te gaan. Op korte termijn is dat misschien ook zo, maar hoe belangrijk is het om te luisteren naar wat er in je lichaam, je hoofd, je hart omgaat.
En dan helpt aandachtig stilstaan in je eigen leven, in je relatie, tijdens een boswandeling. Soms wordt het dan toch de routeverkorter. Misschien jammer voor nu, maar op lange termijn gezond!